MHP

Museum of Polish History
location: Warszawa
project: 2009, competition entry, 1st stage

 

 

Kiedy wytyczano Oś Stanisławowską, Etienne-Louis Boullée kładł podwaliny pod nowoczesną architekturę. Gdy Claude Nicolas Ledoux wcielał w życie swe projekty – państwa polskiego już nie było. Ciągłość niezbędna do wykreowania architektury świadomej, opartej na racjonalizmie, pozbawionej romantycznej symboliki została przerwana. Na półtora wieku Polacy, miast myśleć o przemianach i nowoczesności byli zmuszeni zająć się spiskowaniem. Krótki okres międzywojennej nadziei związanej z odzyskaną niepodległością brutalnie przerwała wojna, a Żelazna Kurtyna będąca jej następstwem na długo oddzieliła Polaków od Europy i Świata. Od dwudziestu lat Polacy odrabiają dystans dzielący ich od reszty rodziny europejskiej. Od dwudziestu lat nie muszą walczyć o przetrwanie, o własne państwo. Od dwudziestu lat polska architektura nie musi być manifestem patriotyzmu, nie musi niczego przedstawiać, niczego symbolizować, może być wreszcie abstrakcyjnym wyrazem nieskrępowanego racjonalizmu szanującego wartościową spuściznę i porządkującego przestrzeń pełną błędów po poprzednich okresach rozwoju.

Sylweta Warszawy na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat silnie się skomercjalizowała. Wieżowce zdominowały panoramę. Muzeum Historii Polski może być dobitnym znakiem w przestrzeni o kulturowych aspiracjach Polaków.

Skarpa Wiślana to najbardziej charakterystyczny naturalny element ukształtowania Warszawy. Stanowi nie tylko ważną część systemu przyrodniczego Warszawy ale tworzy też podstawę do kształtowania najbardziej wartościowych i atrakcyjnych przestrzeni miasta. Jest również wspaniałą ekspozycją dla wszystkich zdarzeń architektonicznych w tym obszarze miasta. Skarpa Wiślana jest naturalnym cokołem dla wielu ważnych obiektów, zamków, pałaców, kościołów. Jest również bazą dla Zamku Ujazdowskiego i przyszłego Muzeum Historii Polski. Kula Muzeum nie dominuje w panoramie jednak przewyższa swoje sąsiedztwo (średnica 66 m, wysokość Prudentiala) i podejmuje dialog z obiektami o ponad miejskim znaczeniu, takimi jak Stadion Narodowy czy Centrum Kopernika.

Oś Stanisławowska zapoczątkowana dobitnie poprzez Kanał Piaseczyński w czasach stanisławowskich jako część większego układu i bardzo konsekwentnie prowadzona wzdłuż Alei Wyzwolenia i ul. Nowowiejskiej, na pierwszym swym odcinku od Zamku Ujazdowskiego do Alei Ujazdowskich wskutek przecięcia wąwozem Alei Armii Ludowej straciła swoją czytelność. Rozległy i skomplikowany system komunikacyjny Placu Na Rozdrożu oraz głęboki i szeroki wykop Alei Armii Ludowej nie tylko czynią oś niedrożną ale też wymazują ją ze świadomości osób odwiedzających Park Ujazdowski i przemieszczających się Alejami Ujazdowskimi. Główne zadanie urbanistyczne projektu to przywrócenie osi w tym miejscu, nadanie jej należnego znaczenia, uporządkowanie ruchu kołowego i pieszego w obrębie Placu Na Rozdrożu i w tym kontekście wkomponowanie gmachu Muzeum Historii Polski tak aby nie przerywał osi ale aby ją podkreślał podporządkowując się uprzywilejowanej pozycji Zamku Ujazdowskiego.

 

architect: 
HS99, Koszalin
project team:
adam kulesza, kuba florek, agnieszka desowska, lukasz pisarek
status: 
competition, 1st stage entry

Net Floor Area: 49017,0 m2
Gross Floor Area: 51420,0 m2
Volume: 177737,0 m3